Wat is het verband tussen histamine en glutenintolerantie?

Kortgeleden werd ik geattendeerd op onderzoek naar histamine intolerantie. De term zei me nog niet zoveel, tot werd ingegaan op het fenomeen glutenintolerantie. Wat vaak wordt uitgelegd als glutenintolerantie blijkt in werkelijkheid vaak histamine-intolerantie te zijn. Er werd ook uitgelegd dat men bezig is met het ontwikkelen van specifieke probiotica, die het verschijnsel zouden moeten onderdrukken.

Vandaar dat we dit blogartikel wijden aan het fenomeen van histamine-intolerantie.

Wat is histamine?

Histamine is een heel belangrijk biologisch actieve stof, die een belangrijke rol vervult in veel lichaamsweefsels. Histamine is een neurotransmitter, die invloed heeft op de aanmaak of maagzuur, de doorlaatbaarheid van bloedvaten, het samentrekken van spieren en de hersenfunctie.
Bij mensen wordt de hoogste concentratie aan histamine aangetroffen in de huid, longen en maag, en kleinere hoeveelheden in de hersenen en het hart.

Histamine is ook van groot belang bij de verdediging van het lichaam tegen binnendringers zoals bacteriën, virussen en andere lichaamsvreemde stoffen.

Histamine wordt aangemaakt een opgeslagen in witte bloedcellen en dan met name in mestcellen.

Wanneer het immuunsysteem na het binnendringen van lichaamsvreemd materiaal wordt geactiveerd, is histamine de eerste ontstekingsstof, die het lichaam vrijmaakt in de hele keten van ontstekingsreacties.
Ontsteking is het klinische bewijs dat het immuunsysteem weerstand biedt tegen een potentieel gevaarlijke binnendringer.
Histamine is altijd aanwezig wanneer er sprake is van ontsteking en een overmaat aan histamine leidt tot symptomen die op ontsteking wijzen.

Behalve dat histamine een rol speelt bij veel lichaamsprocessen en het lichaam verdedigt tegen binnendringers, speelt histamine ook een belangrijke rol bij een allergische reactie. Dat is logisch, omdat een allergische reactie in feite ook een ontstekingsreactie is, waarbij histamine samen met andere beschermende ontstekingsstoffen wordt afgegeven als reactie op een allergeen.

Allergenen zijn stoffen, die op zichzelf onschadelijk zijn, zoals pollen, huidschilfers van huisdieren, schimmelsporen, stofdeeltjes, stofmijten en voedsel. Een allergische reactie op deze 'lichaamsvreemde maar onschuldige' stoffen gebeurt wanneer het immuunsysteem zich vergist en deze onschuldige stoffen aanziet voor schadelijke binnendringers.

Plastic in je lijf

Nog maar heel recent zijn we ons er meer bewust van geworden hoe gevaarlijk het is dat er zoveel plastic in het milieu terecht komt.
Lang dachten we helemaal niet na over mogelijke gevolgen ervan op onze eigen gezondheid. Uiteindelijk belandt echter vrijwel al het plastic ergens in het milieu terecht: ze zakken naar de bodem van de oceaan, komen op het strand terecht en waaien weg met de wind. En nu zitten ze ook in ons lijf

Naar schatting krijgen we jaarlijks tussen 39 en 52 duizend deeltjes aan microplastic uit voeding binnen in ons lijf. Wanneer je daar de deeltjes bij optelt, die we inademen uit synthetische kleding, loopt dat vermoedelijk op tot ver boven de zeventigduizend.
Zou iemand in plaats van kraanwater alleen water uit plastic flessen drinken, dan komen er nog eens 90 duizend deeltjes bij.

Toen onderzoekers van het Johns Hopkins instituut onderzochten wat de invloed kon zijn van schelpdieren, zoals oesters, die vaak ernstig verontreinigd zijn met microplastics, bleek dat de consumptie van een grote hoeveelheid ervan het immuunsysteem kon schaden en de darmflora verstoren.

Onderzoekers weten nog niet bij welke hoeveelheid microplastics schadelijk zijn voor onze gezondheid. Net zoals dat voor lucht- of bodemverontreiniging opgaat, is het wel logisch om aan te nemen dat mensen die op de een of andere manier meer bloot staan aan plastic of al lijden aan een of andree aandoening, slechter plastic zullen kunnen verdragen.

Zink en HCQ

In de afgelopen maanden heeft vrijwel iedereen gehoord van het malariamedicijn hydroxychloroquine (HCQ) en het verhaal erachter. Hoe het eerst werd omarmd als het goedkope wondermedicijn dat ons uit de klauwen van COVID-19 kon redden om daarna weg te worden gezet als 'te gevaarlijk om zieke patiënten met onderliggende hartkwalen aan bloot te stellen'.

Toen ik vernam hoe HCQ eigenlijk zou moeten worden ingezet bij de huidige pandemie, was ik verbijsterd te merken dat HCQ vrijwel steeds zonder enige toevoeging als medicijn op zichzelf werd gebruikt, terwijl het in dit geval niet een geneesmiddel is voor COVID-19 maar een boodschapper, die als transportmiddel dient voor het uiterst nuttige zinkmineraal.
Het inmiddels befaamde Zelenko protocol gebruikt namelijk niet alleen HCQ maar ook azithromycine (om bacteriële longontsteking te voorkomen) en zink evenals een aantal andere essentiële vitamines en mineralen. Bovendien is dit protocol nooit bedoeld voor gebruik in ziekenhuizen als een patiënt al ernstig ziek is, maar voor de periode waarin iemand nog maar net ziek is geworden, waarbij het dan onder toezicht van de huisarts kan worden gebruikt.

Aangezien de onderzoekers die HCQ via een artikel in de Lancet in een slecht daglicht hadden gesteld, inmiddels zijn ontmaskerd als bedriegers, althans als mensen die gebruik maakten van frauduleuze data om op deze manier ivermectine te promoten, waar één van de auteurs financiële belangen in had, leek het ons tijd om uit te leggen waarom en hoe HCQ gebruikt wordt in combinatie met zink.

Hoe zijn allergieën te voorkomen bij kinderen?

Kinderen, die in hun eerste levensjaar aan meer allergenen en bacteriën worden blootgesteld, krijgen later minder last van allergieën,astma of kortademigheid.
Onderzoekers kwamen er achter dat driejarigen, die voor hun eerste levensjaar werden blootgesteld aan huidschilfers van muizen, katten of kakkerlakken driemaal minder kans hadden op het ontwikkelen van allergieën,astma of kortademigheid dan kinderen die in huizen woonden waar deze huidschilfers niet voorkwamen.