Het echte gevaar van COVID-19 vaccins: waarom we lekkende vaccins moeten vermijden

Twee weken geleden schreef ik in mijn blog hoe ik uit woede over het verbieden van twee volstrekt veilige maar spotgoedkope middelen, te weten HCQ en ivermectine, zou gaan weigeren om me te laten vaccineren, ook al omdat ik me al voldoende beschermd waan met een betekenisvolle dosering vitamine D3 en zink.

Ik zag er echter geen kwaad in het vaccin zelf. Daarover ben ik in de tussenliggende tijd van mening veranderd. Nee, het is niet omdat ik bang ben voor trombose of dat ik de gebruikte mRNA gentechniek voor een aantal vaccins eng vind.

Wat me echt de stuipen op het lijf jaagde is dat ik kennis maakte met het fenomeen 'leaky vaccin' ofwel een 'lekkend' vaccin, waardoor virussen toch nog steeds mensen die al zijn gevaccineerd kunnen infecteren. De meeste mensen worden dan niet meer erg ziek, maar kunnen nog wel anderen besmetten.
Mensen die er bewust voor kozen zich niet te vaccineren rest uiteindelijk geen andere keus meer dan zich noodgedwongen toch te laten vaccineren omdat het virus door is gemuteerd naar een veel gevaarlijker variant.
Althans dit is de theorie van dr. Geert Vanden Bossche, een vooraanstaand viroloog die eind vorig jaar bekend blijkt te zijn geworden dankzij zijn kruistocht tegen massale vaccinatie.

Waarom is het feit dat we te maken hebben met een lekkend vaccin zo eng? Laat me dat uitleggen aan de hand van een artikel over de ziekte van Marek bij kippen.

Invloed van de maan op ons gedrag

Al sinds mensenheugenis ervaren mensen dat hun gedrag beïnvloed wordt door de maan.
Nog steeds voelen veel mensen de onweerstaanbare drang om op een onbewolkte nacht naar buiten te gaan en van de volle maan te genieten.
Sommigen onder ons gaan zelfs zover dat ze 's nachts een eind gaan wandelen of fietsen en zelfs een trektocht maken om bij volle maan te gaan kamperen.
Als we deze drang zelfs vandaag de dag nog ervaren, hoe invloedrijk moet de maan dan wel niet zijn geweest toen we in de nacht vooral moesten vertrouwen op het licht van de maan en de sterren.
Daarom ook geloven heel veel mensen dat de verschillende cycli van de maan ook andere aspecten van ons gedrag en gezondheid beïnvloeden.

Het hardnekkigste geloof is over de invloed van de maan op de menstruatiecyclus, vruchtbaarheid tot aan het geslacht van een baby toe. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom die relatie wordt gelegd: de maancyclus is immers vrijwel even lang als de gemiddelde menstruatiecyclus.

Tot voor kort lukte het wetenschappers echter niet om afdoende bewijs te leveren dat er ook daadwerkelijk sprake was van zo'n invloed.
Kortgeleden werd echter weer een stapje in die richting gezet met onderzoek bij inheemse stammen in Argentinië die respectievelijk zonder en met kunstmatig licht leefden. Daaruit bleek dat zelfs wanneer iemand in een stadse omgeving woonde met volop kunstlicht, nog steeds een verstoorde slaapcyclus had, al was dat effect veel geringer dan voor wie nog wel in een omgeving zonder kunstlicht leefde.

Dat leek ons de perfecte aanleiding om eens na te gaan of de maancyclus daadwerkelijk invloed zou hebben op ons gedrag of gezondheid. 

Bedroefd of gestrest door de COVID-lockdown?

Dat je 's winters niet zo lekker in je vel zit is heel normaal, het is immers de donkerste tijd van het jaar en we krijgen niet meer de vitamine-D opwekkende zonnestralen op onze blote huid, waardoor we ook onze weerstand verbeteren.
Gelukkig kunnen we vitamine D slikken om de bekende winterdip tegen te gaan en de weerstand te verhogen.

Van oudsher grijpen we de donkerste periode van het jaar ook aan om ons huis extra te versieren, cadeautjes uit te wisselen, teveel te snoepen of te drinken of dat nu met Sinterklaas, Chanoeka, midwinter, Kerst of Oud en Nieuw gebeurt.

Dit jaar is alles anders: restaurants, winkels, en zelfs sportscholen zijn gesloten.
We kunnen ons niet meer vermaken in de bioscoop, gezellig samen met een vriend(in) gaan shoppen en de overmaat aan voedsel aanwenden om een nieuwe PR te zetten in de sportschool. Daar kan je je aardig gefrustreerd over voelen.

Erger wordt het als je juist in die sector werkt, die het hardst geraakt wordt door de maatregelen: de horeca, toerisme-industrie of de kost verdient als artiest en je je werk verliest en je spaargeld moet aanspreken.

Je kan er toch maar beter het beste van proberen te maken en jezelf troosten met aangename muziek, een goed boek, een spannende film of aromatherapie zoals (kamer)parfum. En als het weer meewerkt, de wandelschoenen aantrekken voor een flinke wandeling door het bos of park.

Maar wellicht ben je te gestrest om je op een andere manier te ontspannen? Of voelde je je al niet zo lekker voor dit rampjaar begon? In zo'n geval zou DHEA een handje kunnen helpen.

Hoe de andropauze, het euvel wat elke oudere man treft, te bestrijden

Andropauze is de aandoening, vergelijkbaar met de vrouwelijke menopauze, die bij mannen begint zodra ze tussen 40 en 65 jaar oud zijn.
Anders dan bij vrouwen hebben mannen niet zo'n duidelijk teken dat ze de andropauze zijn ingegaan.
Bij vrouwen is er een zeer sterke daling van het oestrogeenniveau wanneer ze de menopauze ingaan, maar bij mannen daalt de testosteronspiegel maar heel geleidelijk over de jaren heen. Deze veranderingen hebben effect op de stemming, de mate van vermoeidheid, energieverlies, libiod, uithoudingsvermogen en fysieke gesteldheid.
Een andropauze wordt meestal ingeleid door een gewijzigde testosteronspiegel, maar kan ook worden getriggred door veranderingen in het 'vrouwelijke' hormoon oestrogeen, dat ook bij mannen voorkomt.

Het inzetten van testosteronhoromoontherapie bij mannen van middelbare en oudere leeftijd begint steeds populairder te worden. Het De term 'andropauze' wordt vooral gebezigd door therapeuten, die deze hormoonbehandeling toepassen.
Net zoals er vraagtekens gezet kunnen worden bij het gebruik van oestrogenen bij vrouwen in de menopauze, kan dat gedaan worden bij mannen in de andropauze. Er is tot nog toe geen wetenschappelijke consensus of deze therapieën wel zo nuttig zijn, wat er vooral aan ligt, dat er nogal wat ongewenste neveneffecten kunnen optreden.
Het ligt voor de hand om pas hormonen in te zetten, zodra alle andere middelen niet het gewenste resultaat blijken op te leveren.

Sporten of dieet, waarmee val je het beste af?

Aan ons wordt vooral aan het begin van het jaar vaak gevraagd of het nu beter is om af te vallen door te gaan sporten of door minder te eten.
Het antwoord dat ik dan meestal geef is dat afvallen door middel van een dieet efficiënter is, maar dat je humeur er wel flink onder te lijden heeft als je overdrijft en er een dikke kans is dat je spiermassa verliest wanneer je niet al te zwaar bent, terwijl je van sporten gelukkiger, fitter en sterker wordt.

Een paar jaar geleden stonden de (online) kranten vol met de ontdekking dat je door meer lichaamsbeweging niet kan afvallen.
Als je mij dit had verteld toen ik nog een fanatieke lange-afstandsfietser was, had ik je nooit geloofd.
Immers, ik raakte elk voorjaar moeiteloos alle winterkilo's kwijt, zodra het fietsseizoen eenmaal begonnen was.

Echter, hoe ongeloofwaardig het ook mag lijken voor kilometervretende cardio-junkies, klopt het dat als je wilt afvallen, meer sporten niet de allerbeste keuze is, vooral niet omdat je buiten het fietsseizoen om weer heel snel kunt aankomen.
En inderdaad, zodra het fietsseizoen voorbij was, vlogen de kilo's er bij mij weer aan.

 

Over ons

Het begon allemaal met een advertentie in een Amerikaans bodybuilding blad, genaamd MM2K, waarin een advertentie stond voor een product genaamd DHEA.

MM2K (voluit Muscle Media 2000) werd uitgegeven in Denver (Col.) door Bill Philips, die korte tijd later beroemd zou worden als auteur van de bestseller 'Body for Life'.
MM2K was het allerbeste blad op de markt, wanneer je het naadje van de kous wilde weten. Dit omdat het vrijwel het enige blad was, waarin men geen blad voor de mond nam als het ging om doping in sport en bodybuilding/krachtsport in het bijzonder.
Dit terwijl normale bodybuilding bladen je sprookjes voor toverden met inspirerende verhalen over succesvolle body builders, die zonder enig bovennatuurlijk hulpmiddel en uitsluitend door hard trainen en goed eten een bovenmatig gespierd lijf kregen.

Wat dat betreft was MM2K een waarlijk revolutionair blad dat ik met rode oortjes verslond.
Ze vertelden je hoe het er in de (top)sport echt aan toe ging en het blad stond vol met waardevolle informatie over voeding, training, doping èn supplementen. Daarnaast waren ze niet te beroerd je op de hoogte te brengen van de laatste roddelverhalen op het gebied van sport, gezondheid en politiek.

Naast Bill Philips, die zelf een ervaren amateur-bodybuilder was, schreven er ook diverse vrijzinnige geesten voor het blad.
Naast Charles Poliquin die veel over training schreef, was daar ook de befaamde Dan Duchaine, die bekend stond als de 'mad scientist' en niet bang was voor experimenteren met dieetsupplementen, wat hij opschreef in zijn befaamde boekje 'Dirty Dieting' . Dirty Dieting zou later de basis vormen voor een aantal dieetboeken van Lyle McDonald.