Kattenverzorging: hoe kunnen we het beste voor bejaarde katten zorgen?

Wondheling: een wond onbedekt laten of niet? Over populaire meningen en de rol van vitamines

Soms lijkt het wel alsof ik de grootste kluns denkbaar ben omdat een combinatie van een slecht evenwichtsgevoel en verstrooidheid er toe leidde dat ik omver kukelde toen ik zonder het klikpedaal van de vouwfiets uit te klappen wilde wegrijden en niet tijdig afstapte.

Vervolgens meende ik na het uitspoelen van de wond dat het maar een oppervlakkige wond was en ben pas twee dagen later naar de huisarts gegaan omdat de wond nog steeds niet dicht was gegaan.
Bleek dus dat de wond eigenlijk gehecht had moeten worden, waarvoor het na 48 uur al te laat was.

Er werd me verteld om de wond schoon te houden en 3x per dag met water te spoelen en ook een week lang 3x per dag antibiotica te slikken.
Kan me niet herinneren of er nu werd aanbevolen de wond af te dekken of niet, maar in de heilige overtuiging dat dit de beste aanpak was, heb ik er ook niet verder speurwerk naar verricht. Toevallig echter luisterde ik de volgende avond naar een podcast over wielrennen (Tweewielers) waarin het onderwerp ter sprake kwam.
Er werd een profwielrenner aangehaald die toch heel stellig en overtuigend wisten te vertellen dat je een wond vochtig moest houden en moest bedekken in plaats van deze zoals ik dat deed, aan de lucht te laten drogen.

Blijkbaar is de ontdekking dat een wond vochtig gehouden moet worden al duizenden jaren geleden gedaan door medici van in China, Egypte of Griekenland, waarbij soms methoden werden toegepast die momenteel weer populair zijn, zoals het gebruik van rauwe honing.
Dat ik me hierin vergiste is overigens geen schande, ben daar niet alleen in. Het leek me altijd zo onnodig om een wond te bedekken. Welke andere aannames zouden dan nog meer fout zijn of juist wel correct? En kunnen supplementen zoals vitamine C daarbij een nuttige rol spelen?

Het echte gevaar van COVID-19 vaccins: waarom we lekkende vaccins moeten vermijden

Twee weken geleden schreef ik in mijn blog hoe ik uit woede over het verbieden van twee volstrekt veilige maar spotgoedkope middelen, te weten HCQ en ivermectine, zou gaan weigeren om me te laten vaccineren, ook al omdat ik me al voldoende beschermd waan met een betekenisvolle dosering vitamine D3 en zink.

Ik zag er echter geen kwaad in het vaccin zelf. Daarover ben ik in de tussenliggende tijd van mening veranderd. Nee, het is niet omdat ik bang ben voor trombose of dat ik de gebruikte mRNA gentechniek voor een aantal vaccins eng vind.

Wat me echt de stuipen op het lijf jaagde is dat ik kennis maakte met het fenomeen 'leaky vaccin' ofwel een 'lekkend' vaccin, waardoor virussen toch nog steeds mensen die al zijn gevaccineerd kunnen infecteren. De meeste mensen worden dan niet meer erg ziek, maar kunnen nog wel anderen besmetten.
Mensen die er bewust voor kozen zich niet te vaccineren rest uiteindelijk geen andere keus meer dan zich noodgedwongen toch te laten vaccineren omdat het virus door is gemuteerd naar een veel gevaarlijker variant.
Althans dit is de theorie van dr. Geert Vanden Bossche, een vooraanstaand viroloog die eind vorig jaar bekend blijkt te zijn geworden dankzij zijn kruistocht tegen massale vaccinatie.

Waarom is het feit dat we te maken hebben met een lekkend vaccin zo eng? Laat me dat uitleggen aan de hand van een artikel over de ziekte van Marek bij kippen.

Zal ik me laten vaccineren tegen COVID-19 of niet? Over vaccins, ivermectine, paracetamol en koorts

Invloed van de maan op ons gedrag

Al sinds mensenheugenis ervaren mensen dat hun gedrag beïnvloed wordt door de maan.
Nog steeds voelen veel mensen de onweerstaanbare drang om op een onbewolkte nacht naar buiten te gaan en van de volle maan te genieten.
Sommigen onder ons gaan zelfs zover dat ze 's nachts een eind gaan wandelen of fietsen en zelfs een trektocht maken om bij volle maan te gaan kamperen.
Als we deze drang zelfs vandaag de dag nog ervaren, hoe invloedrijk moet de maan dan wel niet zijn geweest toen we in de nacht vooral moesten vertrouwen op het licht van de maan en de sterren.
Daarom ook geloven heel veel mensen dat de verschillende cycli van de maan ook andere aspecten van ons gedrag en gezondheid beïnvloeden.

Het hardnekkigste geloof is over de invloed van de maan op de menstruatiecyclus, vruchtbaarheid tot aan het geslacht van een baby toe. Het is niet moeilijk te begrijpen waarom die relatie wordt gelegd: de maancyclus is immers vrijwel even lang als de gemiddelde menstruatiecyclus.

Tot voor kort lukte het wetenschappers echter niet om afdoende bewijs te leveren dat er ook daadwerkelijk sprake was van zo'n invloed.
Kortgeleden werd echter weer een stapje in die richting gezet met onderzoek bij inheemse stammen in Argentinië die respectievelijk zonder en met kunstmatig licht leefden. Daaruit bleek dat zelfs wanneer iemand in een stadse omgeving woonde met volop kunstlicht, nog steeds een verstoorde slaapcyclus had, al was dat effect veel geringer dan voor wie nog wel in een omgeving zonder kunstlicht leefde.

Dat leek ons de perfecte aanleiding om eens na te gaan of de maancyclus daadwerkelijk invloed zou hebben op ons gedrag of gezondheid. 

Bedroefd of gestrest door de COVID-lockdown?

Dat je 's winters niet zo lekker in je vel zit is heel normaal, het is immers de donkerste tijd van het jaar en we krijgen niet meer de vitamine-D opwekkende zonnestralen op onze blote huid, waardoor we ook onze weerstand verbeteren.
Gelukkig kunnen we vitamine D slikken om de bekende winterdip tegen te gaan en de weerstand te verhogen.

Van oudsher grijpen we de donkerste periode van het jaar ook aan om ons huis extra te versieren, cadeautjes uit te wisselen, teveel te snoepen of te drinken of dat nu met Sinterklaas, Chanoeka, midwinter, Kerst of Oud en Nieuw gebeurt.

Dit jaar is alles anders: restaurants, winkels, en zelfs sportscholen zijn gesloten.
We kunnen ons niet meer vermaken in de bioscoop, gezellig samen met een vriend(in) gaan shoppen en de overmaat aan voedsel aanwenden om een nieuwe PR te zetten in de sportschool. Daar kan je je aardig gefrustreerd over voelen.

Erger wordt het als je juist in die sector werkt, die het hardst geraakt wordt door de maatregelen: de horeca, toerisme-industrie of de kost verdient als artiest en je je werk verliest en je spaargeld moet aanspreken.

Je kan er toch maar beter het beste van proberen te maken en jezelf troosten met aangename muziek, een goed boek, een spannende film of aromatherapie zoals (kamer)parfum. En als het weer meewerkt, de wandelschoenen aantrekken voor een flinke wandeling door het bos of park.

Maar wellicht ben je te gestrest om je op een andere manier te ontspannen? Of voelde je je al niet zo lekker voor dit rampjaar begon? In zo'n geval zou DHEA een handje kunnen helpen.

Kan vitamine D infectieziekten zoals COVID-19 helpen verslaan?

Zijn witte tanden gezond? Voor- en nadelen van facings

Als je de roddelpers een beetje volgt, was het afgelopen weken groot nieuws dat nogal wat bekende Nederlanders zich een stralend wit gebit laten aanmeten. Dat doen ze dan bij voorkeur in landen, waar dit voordeliger kan dan in Nederland.
Dat daarvoor een flink deel van het eigen gebit moet worden afgevijld is minder bekend. Naar blijkt ondergaan steeds meer mensen die iets voorstellen op Instagram of Youtube zo'n procedure om zo hun fraaie glimlach en te showen.

Gele tanden zijn niet hip, maar wel sterker!

De dagen liggen achter ons dat we nog tevreden waren met ons natuurlijke ietwat gele gebit. Vandaag de dag wil iedereen stralend witte tanden hebben. Daarvoor is een heel gamma aan witmakers beschikbaar, die uiteenlopen van witmakende tandpasta (die klaarblijkelijk niet eens werken), flosdraad, mondwater, strips, speciale gel en zelfs witmakende kauwgom.
Gele tanden hebben een slechte naam en worden geassocieerd met slechte mondhygiëne. Gelukkig hebben we goed nieuws voor mensen, die niet zo'n stralend wit gebit hebben!

Gele tanden mogen dan wel niet meer hip zijn, maar ze zijn wel sterker dan witte tanden.
De sterkste tanden zijn natuurlijke, gezonde tanden en die zijn níet wit. Althans niet zo wit als papier of zo wit als pianotoetsen. Ze zijn een paar tinten donkerder. Het tandglazuur is van zichzelf blauwwit van kleur, maar ook doorzichtig, zodat de gele kleur van het tandbeen (dentine) eronder, de hele tand een lichtgele of lichtgrijze kleur geeft.

Lage dosis stralingstherapie 

Afgelopen week luisterde ik geboeid naar een Nederlandstalige podcast, waarin normaal gesproken het vrijwel alleen over politiek nieuws gaat, maar deze keer een wetenschapper aan het woord werd gelaten over stralingstherapie in lage dosering om ernstig zieke COVID-19 patiënten te kunnen behandelen. Dit wekte mijn interesse om hier meer over te willen weten.

De meesten van ons kennen tenminste één persoon in hun directe omgeving, bij wie een kwaadaardige tumor met een hoge dosis straling werd behandeld. Het is amper bekend dat lage doseringen ook therapeutisch kunnen worden ingezet en in sommige landen ook daadwerkelijk gebruikt worden om aandoeningen te behandelen waarbij ontstekingen de hoofdrol spelen, zoals bij artritis.

Vrijwel niemand gelooft dat dit kan werken. Immers, het officiële standpunt is "alle straling is schadelijk".

Bewijs van het tegendeel

En toch zijn er ruim drieduizend wetenschappelijke artikelen, die aantonen dat een lage stralingsdosis een positief effect kan hebben op een veelvoud van organismen zoals micro-organismen, planten en dieren.

Vitamine K en het hart

Deskundigen bevelen aan dat mensen hun uiterste best doen om hun immuunsysteem sterker te maken om zo meer weerstand te krijgen tegen infectieziektes en te voorkomen dat SARS-nCOV2 zich verspreidt.

Volgens een recent onderzoek bij het Cardiovascular Research Institute Maastricht (Hartziekten-onderzoekinstituut), blijkt voedsel dat rijk is aan vitamine K behulpzaam te zijn in de strijd tegen infectieziekten [waar men tegenwoordig hartziekten óók steeds meer onder schaart!] en blijkt een tekort aan vitamine K het verloop van COVID-19 te verergeren.

Dit virus staat erom bekend dat het de elastische vezels in de longen zwakker maakt en ter plekke ook bloedpropjes veroorzaakt. Van vitamine K is bekend dat het sterke invloed heeft op het enzymproces dat de bloedstolling reguleert. Vandaar dat deskundigen een verband leggen tussen de consumptie van levensmiddelen, die rijk zijn aan vitamine K en hoe gezond onze bloedvaten, botten en longen zijn.

Zink en HCQ

In de afgelopen maanden heeft vrijwel iedereen gehoord van het malariamedicijn hydroxychloroquine (HCQ) en het verhaal erachter. Hoe het eerst werd omarmd als het goedkope wondermedicijn dat ons uit de klauwen van COVID-19 kon redden om daarna weg te worden gezet als 'te gevaarlijk om zieke patiënten met onderliggende hartkwalen aan bloot te stellen'.

Toen ik vernam hoe HCQ eigenlijk zou moeten worden ingezet bij de huidige pandemie, was ik verbijsterd te merken dat HCQ vrijwel steeds zonder enige toevoeging als medicijn op zichzelf werd gebruikt, terwijl het in dit geval niet een geneesmiddel is voor COVID-19 maar een boodschapper, die als transportmiddel dient voor het uiterst nuttige zinkmineraal.
Het inmiddels befaamde Zelenko protocol gebruikt namelijk niet alleen HCQ maar ook azithromycine (om bacteriële longontsteking te voorkomen) en zink evenals een aantal andere essentiële vitamines en mineralen. Bovendien is dit protocol nooit bedoeld voor gebruik in ziekenhuizen als een patiënt al ernstig ziek is, maar voor de periode waarin iemand nog maar net ziek is geworden, waarbij het dan onder toezicht van de huisarts kan worden gebruikt.

Aangezien de onderzoekers die HCQ via een artikel in de Lancet in een slecht daglicht hadden gesteld, inmiddels zijn ontmaskerd als bedriegers, althans als mensen die gebruik maakten van frauduleuze data om op deze manier ivermectine te promoten, waar één van de auteurs financiële belangen in had, leek het ons tijd om uit te leggen waarom en hoe HCQ gebruikt wordt in combinatie met zink.

Hoe griep van het lijf te houden

Het is op twee manieren mogelijk om te voorkomen om ziektekiemen van het lijf te houden: door goede hygiëne te betrachten voorkomen dat ze het lichaam binnendringen en als ze dat toch lukt, er voor te zorgen dat de weerstand van uw lichaam hoog genoeg is, zodat dit de ziektekiemen bestrijdt, die dan afsterven, voor ze het lichaam overweldigen.

Houd ziektekiemen van het lijf

De meeste ziektekiemen worden op 2 manieren verspreid:

• direct contact van mens-tot-mens zoals handen schudden
• via de lucht in kleine waterdruppels, waarin ziektekiemen meereizen nadat iemand hoest of niest

Volg deze aanbevelingen op om te voorkomen dat de griep van een ander op u overspringt:

• vermijd handen schudden, maar maak een buiging of een hoofdknik
• vermijd neuspeuteren omdat de neus een broedplaats is voor ziektekiemen
• nies in een papieren zakdoek en als je er toevallig geen bij de hand hebt, nies dan in de elleboog
• vermijd de omgang met mensen die hoesten en niezen
• vermijd mensenmenigtes of ruimtes waar mensen erg dicht op elkaar gepropt zitten

Pigmentvlekken: waarom krijgen we ze wanneer we ouder worden?

Kijk je wel eens naar je armen en verwonder je je erover dat ze bedekt zijn met kleine witte vlekjes, die op omgekeerde sproetjes lijken?
Vooral wanneer je armen in de zomer een bruine kleur krijgen, vallen de witte vlekjes extra goed op.
Hierdoor werd ik nieuwsgierig naar wat de achterliggende oorzaak hiervoor zou kunnen zijn.

In dit geval en dat van de meesten blijkt het te gaan om idiopathic guttate hypomelanosis (IGH), wat letterlijk vertaald onverklaarde druppelvormige onderpigmentering betekent. Dit blijkt heel vaak voor te komen bij volwassenen boven 40 jaar, al komt het ook op jongere leeftijd voor. De vlekjes zijn het vaakst zichtbaar op aan de zon blootgestelde plekken zoals scheenbenen, benen, armen, het gezicht, nek en schouders.
Klaarblijkelijk maakt het lichaam gaandeweg steeds minder melanocyten (melanine-producerende huidcellen) en ook minder pigment aan. Dit gaat gelijk op met het grijs worden van je haar. Deze aandoening komt zowel bij mannen als bij vrouwen voor.
Ofschoon IGH meer bij mensen met een ichtgepigmenteerde huid voorkomt, zie je het ook bij donkerder gepigmenteerden, die vaak en lang in de zon zijn geweest. Vanwege dat verband denken de meeste wetenschappers dat er een relatie is is tussen de witte vlekken en overmatige blootstelling aan de zon.
De vlekjes zijn meestal tussen 1 en 3 mm groot en zijn het eerste zichtbaar op de benen voor ze zich ook manifesteren op andere delen van het lichaam.
Ze worden niet door ongelukjes of infecties veroorzaakt, noch zijn ze een voorbode van huidkanker.
Wel is het voorkomen er van erfelijk bepaald, zodat je er vrijwel zeker van kan zijn dat als het in je familie voorkomt, jij of je kinderen het ook zullen krijgen.

IGH is geenszins verwant met vitiligo, waarbij sprake is van melanocyten die er wel zijn, maar niet of niet goed functioneren en geen melanine meer aan kan maken.