Huidhonger: waarom we naar lichamelijk contact verlangen

Waar we normaal vol vreugde Pasen zouden vieren, zullen de meesten onder ons verdrietig zijn. Moeder Natuur zingt als het ware uit volle borst het voorjaarslied terwijl het tegelijkertijd zonniger is dan ooit in deze tijd van het jaar.
Maar we kunnen er niet of amper van genieten omdat van ons gevraagd wordt om alleen voor het hoogstnodige naar buiten te gaan. Sportscholen zijn inmiddels al een maand gesloten en in sommige landen wordt het mensen zelfs verboden om aan buitensport te doen: niet alleen mag je niet samen sporten, maar je mag zelfs niet eens meer een langere fietstocht maken.  

Waar vooral gezinnen in te kleine behuizing het moeilijk hebben omdat ze op elkaars lip zitten, hebben anderen het omgekeerde probleem, ze missen het gezelschap van anderen. Het wekt dan eigenlijk geen verbazing dat dierenasiels plotseling geen moeite meer hebben met het 'slijten van moeilijke gevallen. Niet alleen maar omdat mensen nu meer tijd hebben om met een hond te gaan wandelen (en in sommige landen is dat bijna nog het enige wat mensen nog mogen doen tijdens quarantaine) maar ook omdat men snakt naar het kunnen aanraken van een levend wezen, omdat men dit niet meer kan bij een ander mens nu men anderhalve meter afstand moet bewaren.

Net zoals het belang van ruiken vaak over het hoofd wordt gezien, gaat dat ook op voor het vermogen om anderen aan te raken en aangeraakt te worden. Alleen als we dat niet langer meer kunnen, gaan we er naar verlangen. Dit verlangen wordt ook wel 'huidhonger' genoemd.

Lichaamsbeweging en weerstand: thuis fit blijven

Wanneer u gewend bent om een paar keer per week naar de sportschool te gaan, is het goed te weten dat er alternatieven zijn om thuis toch fit te blijven als dat plotseling onmogelijk is geworden. Aangezien de meeste oefeningen het beste door middel van een video worden uitgelegd, houden we het bij een flink aantal links en een korte uitleg over waarom lichaamsbeweging belangrijk is voor onze weerstand.

Hoe herken je een vitamine B tekort?

In de massamedia verschijnen er vaak alarmerende verhalen over hoe gevaarlijk voedingssupplementen wel niet kunnen zijn. Daarbij wordt dan steevast onderzoek geciteerd waarin gebruik gemaakt wordt van goedkope synthetische vitamines en niet van de wat duurdere voedingssupplementen.
Uiteraard is je lichaam er niet op gebouwd om onnatuurlijke stoffen te verwerken, die aan je verkocht worden alsof het echte natuurlijke stofjes zouden zijn. In werkelijkheid zijn synthetische vitamines helemaal niet hetzelfde als wat moeder Natuur heeft gemaakt en leveren ze ook niet dezelfde gezondheidsvoordelen op.

Vitaminetekorten kunnen leiden tot een verminderd welbevinden tot aan ziekten aan toe en dragen ook bij aan chronische aandoeningen zoals hoge bloeddruk, dementie en zelfs kanker.
Zo kan je gezondheid, je leervermogen en zelfs je longfunctie er onder lijden als er sprake is van een vitamine B-tekort. B-vitamines assisteren het lichaam in het ontgiftingsproces na blootstelling aan vervuilende stoffen.

Wat is de relatie tussen religie en voeding?

In de afgelopen weken waren er twee gebeurtenissen die me lieten stilstaan bij het fenomeen dat vegetarisme zo langzamerhand een wig drijft tussen overtuigde vegetariërs en die-hard vleeseters.
Waar vroeger veganisme een zeldzaamheid was, lijkt het ineens iets te zijn wat 'iedereen', die hip is en er bij wil horen, lijkt te omarmen.
Daarentegen is vooral de 'man en vrouw in de straat' nog heel erg gehecht aan hun stukje vlees.
Dat bleek weer eens toen het decembernummer van de Allerhande verscheen, een uitgave waar culi-liefhebbers zich enorm op verheugen, en dit exemplaar ineens bomvol stond met vegetarische recepten.
Uit het vegakamp klonk gejuich, terwijl gejammer en afschuw te horen was bij de culinair ingestelde vleeseter: "Waar is het recept voor een mooie kerstrollade?" en "heb ik me hier nu al maandenlang op verheugd?"
Hierdoor bleek maar weer eens hoe mensen zich verschansen achter hun eigen standpunt en de eigen mening hierover bijna religieuze proporties aanneemt.
Dit valt nog in het niets bij de hatelijke opmerkingen die Nas, een populaire Palestijnse vlogger ten deel vielen, toen hij in zijn Nas Daily een micro-vlog maakte over Tel Aviv, wat de vegetarische hoofdstad van de wereld wordt genoemd. 

Deze twee gebeurtenissen zetten me aan tot het dieper graven naar het verband tussen godsdienst en voeding en meer in bijzonder naar joodse en islamitische spijswetten.